“Daktır Daktır Liv Dı Kılasrum”
internette gezerken rastladığım bir blogda kendi referansıma rastladım...anlatmak istediğimin isteyince çok güzel anlaşılabildiğinin ufak ama önemli bir örneğiydi benim için... hoşuma gitti, paylaşmak istedim.
internette gezerken rastladığım bir blogda kendi referansıma rastladım...anlatmak istediğimin isteyince çok güzel anlaşılabildiğinin ufak ama önemli bir örneğiydi benim için... hoşuma gitti, paylaşmak istedim.
Serdar Ortaç bir konserinde Pink Floyd‘un “Another Brick in the Wall” şarkısını yalan yanlış sözlerle söylemiş; yetinmemiş rock tarihinin en nadide mücevherlerinden biri olan bu şarkıyı “Buralara Yaz Günü Kar Yağıyor Canım”a bağlamış. Videosunu izledim; Pink Floyd’a ve güzelim şarkısına reva görülen eziyet hakikaten akıllara ziyan.
Sanal alemde yorumlar muhtelif ama benim sözüm Serdar Ortaç’a veya yaptığı müziğe değil; benim sözüm bu her tarafı sentez/melez toplumun çektiği postmodern sancıların sakil tezahürlerine. Serdar Ortaç vak’asını düşünürken yakın zamanda okuduğum bir kitapta altıını çizdiğim şu bölümler aklıma geldi:
Kadıköy’de korsan CD satıcısı olan B. Güneydoğu Anadolu’dan İstanbul’a geleli 2 yıl olmuş ve şöyle diyor: “Kesin olan bir şey var ki, o da şehirli insan nasılsa öyle olman gerektiği. Çünkü öteki türlü, köyden getirdiğin imajınla kız arkadaş bulamazsın.” B. kırsal kesimden gelen birçok genci simgelemesi açısından önemli bir örnektir. Doğu’daki köyünde belki de hiç takamayacağı bir küpesi var kulağında ve bir de üzerinden hiç çıkarmadığı Metallica baskılı tişörtü. Hem arabeskin en önemli isimlerinden Müslüm Gürses’i, hem de Metallica’yı seviyor.” (s. 67)
Melike Aslı Şahinsoy (2010), İstanbul’da Rock Kültürü, Yeraltından Yeryüzüne, Clinart, İstanbul.
İlgisiz Bir Not: Bu kitabı okuduktan sonra ilk düşündüğüm şu oldu: Neden Ankara için de böyle bir kitap yazılmasın?
alıntıdır: http://herseyvehicbirsey.net/archives/169
alıntıdır: http://herseyvehicbirsey.net/archives/169
